Lang getwijfeld. Een blog schrijven of niet?
Eigenlijk wil ik het wel weer oppakken, maar ergens vind ik het ook eng.
Zegt een stemmetje in mijn hoofd: komt zij weer met haar gezeik.
Ik vind het zo ontzettend moeilijk maar Boots gaat weg bij mij....
De moeilijkste beslissing die ik heb genomen. Boots is zo lief, maar voor mij echt te druk en groot/sterk... Hij verdient een baas die lekker stukken met hem kan lopen zodat hij zijn energie kwijt kan. Een baas die hem aan kan.
Ik ga hem ontzettend missen, maar het is beter zo.
Hij ligt nu naast mij op de bank, wat eigenlijk niet mag. Maar we moeten gewoon nog even veel knuffelen en afscheid nemen van elkaar 😔. Boots gaat het goed krijgen en ik zal hem nooooit vergeten. 💗
Het gaat niet zo lekker met mij. Met mijn behandelaren zijn we weer aan het kijken naar behandelopties bij andere instellingen.
Mijn psycholoog zei me: waarom pak je je blog niet weer op? Je houd van schrijven en zo kan je een beetje van je af schrijven.
Dus ja, hier ben ik dan weer.
Depressie.
Je ziet het niet aan me. Maar het is er.
De laatste weken weer wat meer.
Ik lach maar in mijn hoofd is het elke dag strijd.
Hoofdpijn, hartkloppingen, pijn op mijn borst etc.
Lichamelijke klachten. Het hoort erbij.
Ik zou zo graag willen dat ik oprecht vrolijk kan zijn, maar het lukt me even niet.
Het is weer even een fase, ik weet het, maar leuk is anders.
Gewoon moe.
Midden in het gesprek.
Mijn hoofd op een andere plek.
Gewoon moe.
Ik kom hier weer uit.
Zoals altijd.
Het is moeilijk als er dingen in je hoofd gebeuren waar je geen grip op hebt.
Maar ik kom hier weer uit.
Het komt goed.
Voor nu ga ik komende week veel kroelen met Boots, naar therapie en ondertussen blijf ik ademen.
Life isn't about waiting for the storm to pass,
it's about learning to dance in the rain. 
