Hey lieve bloglezers!
De laatste weken van het jaar..
Terugkijkend op mijn jaar, heb ik gemengde gevoelens.
Ik begon het jaar met een intake bij Amarant.
Overgaan naar Amarant was voor mij een heeeele grote stap.
Accepteren dat ik een licht verstandelijke beperking heb en hier mee moet leren leven, blijft lastig.
Wel kom ik er stapje voor stapje steeds meer achter wat dat voor mij betekent en dingen die vroeger minder goed of niet goed gingen, begrijp ik nu van waarom. Ook leer ik er beter mee omgaan.
Maar weg gaan bij de psycholoog die mij zoveel jaar heeft geholpen, was heel moeilijk voor mij.
Gelukkig krijg ik nu wel de juiste begeleiding bij Amarant.
In Maart overleed Bibian, een groot voorbeeld voor mij. Ik leerde haar kennen voor mijn amputatie en haar positieve instelling kan ik alleen maar bewondering voor hebben! Ze wordt gemist.. 💕
Ik startte een crowdfunding in april voor mijn hulphond en kreeg zoveel lieve donaties, en nog steeds! Daar ben ik iedereen heel erg dankbaar voor!
In Mei ging ik voor een opname naar Etten-Leur. Dit bracht mij alleen niet veel goeds, maar ergens ook wel. Ik kwam voor het eerst voor mezelf op, pakte mijn spullen en ben naar huis gegaan. Op komen voor mezelf is soms erg lastig, maar dit was een goed leermoment!
En toen in Juni.. veranderde alles voor mij. Lux kwam bij mij wonen, mijn toekomstige hulphond.
Dit heeft mij zo goed gedaan, al was het soms, en nog, zwaar!
Ik kan wel zeggen dat ik voor Lux door ga, mijn bed uit kom, dingen doe.
Ook startten ik op dat moment met traumabehandeling van Amarant. Dit vond ik onwijs spannend, aangezien eerdere behandelingen niet hadden geholpen.
Maar ik kan nu met zekerheid zeggen dat deze traumabehandeling iets doet met me, al zijn het mini stapjes, ik begin mijn trauma's te verwerken. Ze zullen altijd deel blijven van mij, maar ik hoop dat ik over een tijd er op terug kan kijken zonder angst en verdriet.
Dit jaar begon ik ook aan het schrijven van mijn eigen boek. Samen met Sjoerd ben ik heel mijn geschiedenis gaan ordenen en begonnen met schrijven. Ik ben er nog lang niet, maar ik ben er aan begonnen en hoop ooit mijn eigen boek uit te geven!
In September ging het even niet goed met mij mentaal en verbleef ik in Oisterwijk.
Dit was wel een fijne plek en het hielp me om weer even rust te scheppen in de chaos in mijn hoofd.
Thuis gekomen in Oktober ben ik verder gegaan met traumatherapie. Dit was en is ontzettend zwaar, maar op de langere termijn is het het zeker waard.
In November was het alweer vijf jaar na de beenamputatie. Toch ergens wel een 'mijlpaal'.
Nu is het December en moet ik eerlijk toegeven dat het zwaar is voor mij. Ik ben antidepressiva aan het afbouwen en dat valt zwaar. Emoties komen los die jaren vast hebben gezeten. Ergens heel goed, maar ik vind het lastig om er mee om te gaan. Gelukkig is daar Lux, mijn maatje die mij knuffelt als het even niet lekker gaat en er altijd is.
In 2022 hoop ik met Lux samen een plekje te vinden om te wonen, verder te komen in mijn behandelingen, verder te komen met mijn boek, gezond te blijven en vooral beter in mijn vel te zitten.
Ik wil iedereen hele fijne en warme feestdagen wensen, ondanks Corona.
Wees lief voor elkaar, ben er voor elkaar en geniet van elkaar.
Liefs,
Fre en Lux.
Ik realiseer me dat alles wat ik heb meegemaakt, goed en slecht, me heeft gemaakt tot wie ik nu ben. ~ Bibian Mentel ~
