Afscheid.

Vandaag is de dag dat ik afscheid ga nemen van mijn been. Morgen is de dag, de dag dat mijn been geamputeerd zal worden. Over precies 24 uur lig ik op de operatietafel. Wat twee jaar geleden begon met een 'kleine' complicatie, heeft zich ontwikkeld tot een grote complicatie met als gevolg een amputatie. 

Afgelopen vrijdag heb ik een epiduraal gekregen. Hierdoor kan ik niet meer op mijn benen staan, ze optillen of bewegen, alleen mijn voeten kan ik een klein beetje bewegen, voel ik geen aanraking, warmte, kou en pijn. Mijn blaas is ook uitgeschakeld waardoor ik nu een katheter heb :( Ik moet helemaal verzorgd worden. Ik kan niet zelf rechtop gaan zitten, niet zelf draaien. Ik word gewassen op bed en word soms even in mijn rolstoel gedragen maar mijn benen glijden gewoon van de steunen af. Ik vind het echt verschrikkelijk dat ik zo afhankelijk ben van iedereen en niet veel meer zelf kan. Maar wat is het fijn dat ik alle lieve verplegers heb die mij helpen en waardoor ik iets minder het gevoel heb dat ik iedereen tot last ben. Ze helpen mij graag. De plaatst waar de epiduraal naar binnen gaat doet sinds gisteren erg veel pijn. Het is wat rood en er zit wat vocht. Het verdovingsmiddel loopt nog wel goed in dus voor nu houden ze het goed in de gaten of er een nieuwe in moet. Ik hoop van niet. 

Het eten en drinken gaat niet echt goed en daarom ben ik nu op een eiwit dieet gezet. Dit betekend dat ik drie keer per dag extra tussendoortjes krijg en moet opeten. Alles wat ik van de maaltijd eet wordt genoteerd en de tussendoortjes moeten ook op. En dat is best moeilijk als eten en drinken al zo moeilijk gaat, nu moet ik ook nog eens extra eten en drinken. Ze doen dit zodat ik niet te veel afval maar ook omdat ik eiwitten nodig heb voor de wondgenezing. En daarom nu dit dieet. 

Vandaag ga ik echt afscheid nemen van mijn been. Er gaan nog wat foto's gemaakt worden en dan ga ik gedag zeggen tegen mijn been. Het is een hele moeilijke dag vandaag maar we komen er wel doorheen. Morgen om 11:30 is de operatie. Ik wil het niet zien als ik wakker wordt. Er is daarom al een dekenboog klaargezet die ze voordat ik wakker wordt over mijn bed zetten. Ik ga na de operatie naar de uitslaapkamer en hier gaat het gips er omheen. Dit wil ik ook niet zien. Daarna ga ik naar de medium care en daar blijf ik tot de volgende dag als alles goed gaat. Na twee dagen gaat het gips verwisseld worden en kijken ze meteen naar de wond. Ik zal toch echt na een paar dagen moeten gaan kijken maar nu wil ik daar echt nog niet aan denken. Eerst maar de operatie. 

Mijn vader neemt vanaf morgen mijn blog over en zal er elke dag een kleine update opzetten. 

Geniet van de zondag, lieve bloglezers! ❤️

Time will fade sorrows. These struggles will diminish. You will be you again. 

I think it is time i let you go. And that is so hard to do because some part of me will be in love with you for the rest of my life. But it isn't healthy for you and for me. So this is me, cutting the cord. This is me doing what i should have done months ago: saying goodbye