Update afgelopen tijd.

Lux.
Misschien moet ik,

Je meer vertrouwen.
Op je bouwen.
Niet de last alleen sjouwen.
Misschien moet ik,

Je mijn ziel geven.
Mezelf vergeven.
Samen weer leven.
Misschien moet ik,
Je in mijn hart sluiten,
Gevoel uiten.
Tranen met tuiten.
Misschien moet ik,
Alleen maar houden van ons.
Met elke bons.
Van mijn hart. 💕

F.S. 

Hey lieve bloglezers,

Tijdje geleden weer dat ik hier iets schreef.

Twee weken geleden ben ik bij de psychiater geweest. 
Hier hebben we besproken om medicatie af te gaan bouwen.
Dit moest eerst besproken worden met de cardioloog en andere artsen. 
Maar zelf zou ik graag medicatie afbouwen omdat het vooral veel negatieve bijwerkingen geeft.
Maandag heb ik weer een afspraak bij de psychiater en hoor ik of ik mag gaan afbouwen!

Ook gaan we traumatherapie weer heel rustig oppakken.
Dit vind ik spannend maar ik wil het ook graag, omdat dat me vooruit brengt. 

Ik zie amarant twee keer in de week thuis en krijg begeleiding. 
Wel zijn we gaan kijken naar een begeleid wonen plek en ik mag hier over twee weken nogmaals komen kijken! 

Als ik begeleid zou gaan wonen kan ik veel meer hulp en begeleiding krijgen en dat zou goed zijn. 

Verder heb ik erg veel last van mijn been en stomp. 
Hiervoor ben ik bij de fysio en revalidatie arts geweest.
Het blijkt dat ik in mijn goede voet een hielspoor heb. Dit geeft veel pijn en het loopt nu ook door in mijn onderbeen. Hiervoor zijn nu aangepaste schoenen aangemeten die ik over een paar weken krijg. 
Mijn stomp werkt ook niet helemaal lekker mee. Heb er wat plekjes opzitten die erg veel last veroorzaken. Ook gleed mijn liner telkens van mijn stomp en verloor ik dus mijn prothese. Nu heb ik een nieuwe, strakkere liner maar dat is nog even wennen. 

Ik pak niet snel mijn rolstoel maar het is misschien verstandig dat nu toch wat vaker te doen, dan heb ik ook minder pijn. 

Gisteren heb ik voor het eerst meegelopen op een dagbestedingsplek, een zorgboerderij. 
Ik vond het erg leuk en heb het naar mijn zin gehad! We gaan nu bekijken of ik daar door de weeks soms heen kan. Met de dieren bezig zijn en tussendoor wat andere dingen doen geeft me wat rust in mijn hoofd en minder ruimte om te piekeren. 

Over een week is het alweer 5 jaar geleden dat mijn been werd geamputeerd.
Niet te geloven hoe de tijd voorbij is gevlogen.
Al voelt het voor mij nog vaak als heel kort geleden. 

En ondanks dat ik nu zoveel last heb van mijn goede been en stomp, sta ik nog altijd achter de keuze amputeren. Want dankzij mijn amputatie heb ik al weer zoveel kunnen doen wat met mijn eigen been niet meer mogelijk was. En ondanks de struggles die ik nu heb met mijn prothese en goede been, kan ik toch al zoveel meer. 

Met Lux gaat het erg goed. Ze groeit als kool en knuffelt wat af!

Helaas heb ik nog niet al het geld bij elkaar voor haar opleiding en dus zijn we nog niet echt begonnen.
Wel hebben we iemand die ons helpt met de basis dingen trainen. 
Hopelijk kunnen we snel met de officiële opleiding beginnen! 

Wij kunnen nog alle steun gebruiken, dus als je wilt kun je een kijkje nemen op onze crowdfunding pagina. 
En delen van deze blog zou ook heel lief zijn! 

Fijn weekend allemaal!

Sometimes the worst thing that happens to you, the thing you think you can't survive... it's the thing that makes you better than you used to be.