Overal lichtjes, gezelligheid, eten, familie enz.
De kerstboom staat, kerstmuziek op de radio en mooie kerstkleren.
Allemaal heel leuk en gezellig.
Maar helaas niet voor iedereen..
Denk jij wel eens aan degene die een dierbare moet missen, ziek is (fysiek en/of mentaal) of alleen is.
Ik denk dat we allemaal wel iemand kennen die het moeilijk heeft.
Stuur diegene vanavond eens een berichtje, even om hem/haar een hart onder de riem te steken.
Te laten weten dat je aan ze denkt deze dagen.
Gister schreef ik een super positieve blog maar haalde hem daarna weer van mijn blog af. Want ik voelde het helemaal niet zo, dus waarom altijd dat positieve masker?
Zoals jullie weten heb ik een depressie.
Eigenlijk zie je dat niet aan mij. Ik doe vrolijk, zie vriendinnen en doe altijd zo positief mogelijk naar de ‘buitenwereld’.
Maar niemand ziet dat ik nu op de bank lig, onder een dekentje, te bedenken hoe ik morgen weer een dag doorkom en vrolijk moet doen.
Mijn hoofd draait overuren en houdt er geen rekening mee dat het kerst is.
En ja, er komt een traumabehandeling aan in Maart, maar voor mij is dat nog zó ver weg.
Elke dag heb ik veel moeite om de dag vol te houden. Om dat masker op te houden.
Het is niet zomaar even een dipje. Elke dag slik ik een handje vol medicatie om een beetje met mijn hoofd boven water te kunnen blijven.
Dus denk vanavond eens aan diegene die zich (ook) niet fijn voelt.
Geef ze een (virtuele) knuffel.
En laten we een lichtje aansteken voor iedereen die we moeten missen deze dagen en voor iedereen die het moeilijk heeft en wel een lichtpuntje kan gebruiken 🌟❤️
Ze voelt zich alleen als ze loopt in de stad
En ze kijkt in het raam, ziet een ander daar staan?
En ze weet wie het is, maar ze wil haar niet zijn
En gaat door met de schijn
En ze lacht
Ze huilt maar ze lacht
Wat als ze morgen besluit niet te schuilen
Haar betere ik voor haar ware gezicht te ruilen
Zullen de vrienden die zij wil vertrouwen
Nog steeds van haar houden?
Als ze huilt, als ze huilt en niet lacht
