Vijf jaar.
Vandaag is het vijf jaar na de laatste grote hartoperatie.
Flashbacks.
Het was de vierde hartoperatie in twee jaar tijd.
Daarvoor al twee hartoperaties gehad.
Als ik terug denk, dan kan ik alleen maar denken: Wow, wat is er allemaal gebeurd... Soms kan ik het nog niet bevatten.
Die operatie, vijf jaar geleden, was zo heftig.
Wakker blijven, zoveel pijn, zoveel uur achter elkaar. Een been wat ook niet meewerkte maar waar ze toch doorheen moesten. Huilend op de operatietafel, niet meer verder willen maar toch moeten.
Iets van 7 uur later werd ik de o.k afgereden. Helemaal op. Mijn hart deed letterlijk zoveel pijn.
Uren hadden ze pacemaker schokken gegeven en gebrand zonder verdoving.
Met als resultaat: nog steeds hartritmestoornissen in de kamers.
Medicatie flink opgehoogd om mijn hart onder controle te houden.
Op de afdeling bijkomen, slapen en plat liggen om de liezen dicht te laten gaan.
Eenmaal thuis na een week toch een lies die weer open ging. Paniek. Angst. Ambulance erbij en terug overgebracht naar Rotterdam. Twee dagen plat liggen met drukverband. Maar daarna durfde ik niet meer uit bed of te lopen.. Zo bang dat het weer open zou gaan. Dat er weer zoveel bloed uit zou komen.
Mijn been deed ook zoveel pijn doordat hij al slecht was.
Nu, vijf jaar later, herinner ik me die dagen nog alsof het gister was.
Het is moeilijk.. mensen denken vaak: maar het is toch achter de rug? Je bent nu toch weer beter?
Maar nu komt pas het psychische stuk waar nooit ruimte voor was. Nu pas komt alles weer boven.
Moet ik gaan verwerken.
Het gaat psychisch niet echt goed met mij.. Ik vind het vreselijk om dit te schrijven, want ik wil zo graag dat het goed gaat. Maar dat gaat het niet. Ik lach, maar dat is mijn masker.
Met mijn behandelaren zijn we weer opzoek naar een behandeling. Deze hebben we nu gevonden maar eerst moet ik nog aangenomen worden en dan is de wachtlijst er ook nog... Het gaat dus nog wel een paar maanden duren.
Dat maakt me soms echt radeloos. Maar het is nu eenmaal zo. Ik moet het er mee doen.
Verder ben ik ook nog met revalidatie bezig. Ik krijg waarschijnlijk weer een nieuwe prothese, er wordt een rolstoel aangevraagd die ik zelf kan rijden op de dagen dat het niet gaat met mijn prothese en ik krijg nog fysio en ergo therapie.
Tot snel weer!
Het is jammer dat mijn binnenkant niet aan de buitenkant hangt.
Hoeveel mijn binnenkant naar de buitenkant verlangt.
