Nieuw stekkie

Sinds donderdag verblijf ik in het doorgangshuis in Etten-Leur.
Dit is een huis waar ik even tot rust kan komen, geobserveerd wordt en ook meteen leer om met begeleiding te wonen. 
De begeleiding hier is erg fijn. Ook komt het fact team wat al bij mij aan huis kwam, hier iedere week een keer langs. 
Ik heb een eigen kamertje, maar ik moet het nog wat gezelliger maken. 
Het is fijn en tegelijk moeilijk om hier te zijn.
Ik mis mijn eigen omgeving en thuis, maar hier krijg ik alle begeleiding die ik nodig heb nu en is het ook wel goed om te ervaren hoe dit is, zo 'op mezelf'. 

Gisteren ging ik even terug naar Bergen op Zoom voor therapie. Nog twee keer en dan neem ik afscheid van de psycholoog die mij de afgelopen 4 jaar heeft geholpen. Het afscheid vind ik heel moeilijk.. Iemand die ik zo vertrouw loslaten is lastig. Net als het bekende loslaten. Met de overstap naar Amarant ga ik iets nieuws aan. En dat is spannend, maar ook goed. 

Toch blijf ik het moeilijk vinden. Een paar jaar geleden deed ik nog een opleiding verpleegkunde en nu woon ik begeleid. Vroeger dacht ik altijd: later, als ik volwassen ben, dan wil ik mijn eigen huisje, een lieve partner en leuk werk waar ik voor gestudeerd heb. 
Nu heb ik een WLZ indicatie, woon ik begeleid en heb ik nog geen opleiding afgemaakt.. 
Maar weet je? Het is zoals het is. Is het niet al wonderlijk genoeg dat ik nog overeind sta na alles? 
Misschien moet ik proberen niet te kijken naar alle verwachtingen die de maatschappij heeft. 
Mijn weg is anders en al heb ik daar niet zelf voor gekozen, ik kan wel kiezen om er iets van te maken! 

Daarbij heb ik het nieuws gekregen dat er een pup geboren is!
Of dit dan ook mijn hulphond gaat worden is nog niet zeker.
De pup moet over een paar weken eerst getest worden.
Dus het is nog even spannend! 

Het vooruitzicht op mijn eigen hulphondje geeft me zoveel steun. 
Ik kan niet wachten tot hij/zij er is! 

Nu ga ik lekker weekend houden op mijn nieuwe stekkie! 

And once the storm is over, you won't remember how you made it through, how you managed to survive. You won't even be sure, whether the storm is really over. But one thing is certain. When you come out of the storm, you won't be the same person who walked in. That's what this storm is all about.