Hartpijn.

Hartpijn.
Letterlijk en figuurlijk.
Toen ik twee weken oud was kreeg ik al mijn eerste, 8 uur durende, hartoperatie.
Eigenlijk weet ik niet beter dan dat die lange dikke streep op mijn borstkas zit.
Maar de eerste 14 jaar ging alles eigenlijk prima. Tuurlijk, ik was wat sneller moe maar verder ging ik gewoon goed. Tot die dag in december 2011. Ik had wat klachten en voor de zekerheid werd een echo van mijn hart gemaakt. Ondanks dat ik was geboren met een transpositie van de grote vaten (longslagader en aorta zitten verkeerd aangesloten) en vsd’s (rond de 100 gaatjes in mijn hart) dacht de cardioloog niet dat er weer iets mis zou zijn. De transpositie was gecorrigeerd bij de eerste operatie en de gaatjes dichtgemaakt. Maar toen die echo.... er werd geen longslagader meer gezien.
De weken erna veel onderzoeken en toen bleek mijn longslagader voor 75% procent dicht te zitten, waardoor ik nog een longinhoud van 25% had. Ook had ik hartritmestoornissen in de hartkamers wat erg gevaarlijk is.
En toen begon het pas echt... 5 hartoperaties in 3 jaar. De laatste in september 2015.

Hartpijn.
Letterlijk en figuurlijk.
Letterlijk: pijn als ik weer eens ritmestoornissen heb. Steken bij mijn hart. Pijn tijdens de vier operaties waar ik wakker moest blijven en ze mijn hart niet konden verdoven. Pijn na de operaties. Wondpijn. Enz.
Figuurlijk: het besef dat mijn hart niet is zoals het hoort. De angst voor de toekomst, nieuwe operaties. Pijn vanbinnen als ik flashbacks heb van de operaties.

Medicijnen moet ik blijven slikken. Nu hebben ze mijn hart onder controle maar altijd die vraag: voor hoe lang?

Vanochtend had ik PMT therapie. En werd ik weer even met mijn neus op de feiten gedrukt; mijn hart ging tekeer terwijl ik mijn boosheid en verdriet eruit sloeg op een kussen. Stoppen, even op adem komen. Maar het niet zeggen, want ik vind dat dat hart gewoon normaal moet doen. Doorgaan met mijn hart kloppend in mijn borstkas.

En nu het besef: mijn hart blijft zo en daar moet ik het mee doen.
Maar ook: mijn hart heeft al zoveel doorstaan. Daar ben ik ook wel een beetje trots op.
6 operaties, medicijnen, onderzoeken, alles heeft mijn hart doorstaan. Met moeite maar het is blijven vechten. En dat moet ik nu ook doen: blijven vechten, niet opgeven.
Mijn hart als voorbeeld nemen. Mijn unieke hart. ❤️