Dag drie na de operatie.....

Update van Marco, vader van Frederique:
We zijn op de derde dag na de operatie. Het lijkt allemaal langzaam te gaan maar toch is er ook al weer veel gebeurd. De eerste nacht na de ingreep heeft Frederique boven verwachting redelijk goed doorgebracht. Wel met behulp van veel pijnstillers maar toch.... Omdat ik bleef slapen en ze gegild heeft van de pijn die namiddag had ik me op een slechte nacht voorbereid. Door de efficiënte wijze van pijnstilling instellen en goede zorg op de IC is ons dat bespaard gebleven en hebben we beiden een redelijke nachtrust gehad afgezien van wat verstoringen door controles die de verpleegkundigen moeten uitvoeren maar zeer noodzakelijk zijn. Bij het wakker worden gaf Frederique wel een drukkende pijn aan in haar stomp. Misschien toch het gips te strak? De artsen kwamen langs en gezien haar situatie was zij goed genoeg om terug te gaan naar de vaatchirurgische afdeling. Als tussenstop naar de eigen afdeling zou er op de gipskamer toch even gekeken worden naar het gips. Daar werd toch besloten om het gips te verwijderen om er zeker van te zijn of alles bij de wond Ok was. Niet dus. De drain zat verstopt en er had zich een fors hematoom gevormd wat drukte tegen het gips en dus de pijn veroorzaakte. Bij het verwijderen van de drain liep er gelijk allerlei vocht en bloed  uit en was "de druk van de ketel". Het been is opnieuw gegipst en wordt straks opnieuw vervangen. Doel is om een goede vorm van de stomp te krijgen en zwelling tegen te gaan. Tot vrijdag blijft dan het gips er om. Dinsdagavond bezoek van Charlotte en Gianna en broer Stijn. Goed voor hen om ook Frederique even te zien.
De eerste avond op de IC is met behulp van de verpleegkundige Frederique voorbereid om haar geamputeerde been te zien. Dit wilde ze eigenlijk de eerste dagen niet maar omdat het haar zoveel onrust gaf toch met haar besproken er even naar te kijken. Ook omdat er nog gips om zit en het dan misschien iets gemakkelijker is. Advies van de verpleegkundige was dat ik er eerst een foto van zou maken die Frederique dan eerst zou zien. En daarna beslissen of ze echt wilde kijken. Dat hebben we zo gedaan en Frederique heeft naar haar been gekeken. Ze schrok niet heel erg ook omdat ze door vriendinnen die hetzelfde hebben gehad en waar zij hele goede steun van heeft al een aantal keren hun been heeft gezien. Maar hoe dan ook blijft het confronterend je eigen been zo te zien. Ze heeft zich er dapper doorheen geslagen! Vanmiddag misschien kijken zonder gips.....
Vannacht een wat onrustige nacht gehad. Haar moeder was overdag bij haar geweest en ik zou weer blijven slapen. Zo verdelen we het maar een beetje. Omdat ze letterlijk een blok aan haar been heeft door het gips kan ze niet draaien en voelt ze de hele tijd de druk van het gips. Regelmatig dus wakker om haar goed te leggen. Mijn verpleegkundige achtergrond komt hier weer goed van pas....soort van nachtdienst ;-)Verder heeft Frederique redelijk geslapen. In de ochtend wat extra pijnstilling voor de pijn en door deze broeder gewassen en verschoond. Om tien uur kwam de fysio en ergotherapie en kreeg zij een rolstoel op maat. En wat een bikkel was ze weer! Op de rand van het bed met heel veel moeite, rechtop staan met behulp van een looprek terwijl er een paar kilo gips aan je stomp bungelt. Maar op de tanden bijten en in de stoel. Stomp op een beensteun en met heel veel pijn een klein  rondje over de afdeling. Toch een soort overwinningsrondje. Amper 48 uur na deze grote operatie in de stoel! Zo trots op haar! Met veel moeite hinkelend op één been weer in bed. Uitgeteld, veel pijn en emotioneel. Dit wordt het dus zie ik haar denken. Bij alles nadenken wat je doet. Niet zo maar even uit bed springen, letterlijk een andere balans zien te vinden. De strijd wordt zwaar maar ze kan het! En het mag ook wel eens een dag niet goed gaan. Zoveel te verwerken op deze jonge leeftijd!
Omdat de pijnstilling niet het gewenste effect had nadat ze weer in bed was is de anesthesie opnieuw een shot via het slangetje in haar rug komen spuiten. Pijn is niet nodig zeggen ze hier. En da's fijn om te weten. Nu is ze in slaap. Wachten op het telefoontje van de gipskamer en dan is er bijna alweer de derde nacht.......